Pecaminosa is een perfect spelletje om een weekend mee door te brengen.
Pecaminosa – A Pixel Noir Game, werd ontwikkeld door het Portugese ontwikkelteam Cereal Games en is uitgegeven door BadLand Publishing. Er was een tijd dat Johnny Souza niet de een of andere uitgedroogde wezen was die meer de bodem van een fles zag dan enige echte actie. Er was een tijd dat Souza en zijn partner, Sullivan, gerespecteerde rechercheurs waren. Hun namen wekten angst in de harten van de donkere onderbuik van Pecaminosa en hoop in de arme zielen die vastzaten in deze stoffige stad. Dat was natuurlijk een tijd waarin Charlie ‘Two Angels’ nog leefde – voordat hij lood uit Souza’s geweer had gegeten.
Bij het verkennen van het ouderwetse stadje Pecaminosa, is het duidelijk dat de inspiratie overal vandaan kwam. Het voelt zeker gedateerd aan, zoals een goede noir vaak doet, rond de jaren veertig. De setting zou een grensstad zijn tussen de VS en Mexico, maar als iemand uit Los Angeles zou ik zeggen dat het misschien dichter bij de beschrijving van de indiegogo-pagina ligt dat het meer op Chicago lijkt. Met groene gazons, natte riolen en veel te weinig lemen gebouwen met oranje pannendaken, voel ik me niet zo vertrouwd met deze stad.
De besturing van de game werkt goed met een controller en is bruikbaar met een toetsenbord en muis, beide opties werken prima. De WASD-toetsen bewegen je personage rond, sneltoetsen via de eerste drie cijfers stellen je in staat om items toe te wijzen als dat nodig is, en de muis om te slaan of te schieten. De esthetiek is ook fantastisch; de combinatie van pixelart en noir-stijl haalt echt het beste van twee werelden naar boven. Ik was aangenaam verrast door de ‘cinematics’ als het ware, het waren namelijk zeer gedetailleerde beelden die bij bewegend licht tot leven leken te komen.
Wat betreft het verhaal van Pecaminosa – A Pixel Noir Game, ik vond het georganiseerd en plezierig. De game is opgedeeld in chapters en elk chapter heeft momenten die Souza op het goede spoor houden, wat handig is aangezien de lijst van Charlie niet kort is. Ronddwalen in Pecaminosa en het omliggende gebied levert veel zakken op om te verkennen met NPC’s die hun routines uitvoeren. Interactie met hen beloont spelers altijd met dialogen, variërend van deprimerend tot ronduit grappig.
De RPG-attributen van de game zijn best plezierig, hoewel ze misschien een beetje licht aanvoelen. Het vaardigheidssysteem van Pecaminosa lijkt veel op die van Fallout en implementeert een brede vaardighedenset: geluk, intelligentie, kracht en uithoudingsvermogen.
Terwijl ik door de straten van deze vervallen stad van depressie en losbandigheid dwaalde, kon ik niet anders dan denken dat het aan een ouderwetse top-down RPG-game ,wat een coole sfeer was, zeker. Maar toen ik eenmaal in het tweede hoofdstuk kwam en door de woestijn begon te dwalen, veranderde er onmiddellijk iets aan de game, zowel qua gevoel als qua moeilijkheidsgraad.
Ondanks eventuele klachten die ik heb over Pecaminosa – A Pixel Noir Game, is het uiteindelijk nog steeds een geweldige noir-titel. Ik bracht het grootste deel van mijn tijd door met rondrennen, vuilniszakken en ratten stompen, op zoek naar kogels en een halve fles Mack, kaarten spelen en mijn neus in zowat elk hoekje en gaatje steken dat ik kon vinden.