Capcom heeft de afgelopen jaren indruk gemaakt met zowel nieuwe titels als remakes van hun klassieke games.
In lijn met deze trend introduceert het bedrijf af en toe volledig nieuwe spellen, zoals het recent uitgekomen Exoprimal. Dit spel belooft een mix van chaotische actie, waarbij spelers het opnemen tegen zowel andere spelers als tegen dinosaurussen. Bij de aankondiging van Exoprimal was het lastig om een duidelijk beeld te vormen van wat we konden verwachten. Nu het spel eindelijk beschikbaar is, kunnen we concluderen dat het over het algemeen plezierige gameplay biedt, al is een voorliefde voor de futuristische setting wel van belang. In deze recensie lees je meer over mijn ervaringen met het spel.
Exoprimal valt op door zijn combinatie van PvP (speler-tegen-speler) en PvE (speler-tegen-omgeving) elementen. In dit spel speuren twee verschillende teams checkpoints af, terwijl ze worden belaagd door hordes dinosaurussen. Toen ik Exoprimal voor het eerst opstartte, was het concept nog enigszins vaag voor me, maar al snel werd het duidelijk. Het spel draait om mechs met een interessante insteek en biedt spannende actie. Desondanks heeft het spel enkele structurele problemen die de algehele ervaring enigszins ondermijnen.
De basis van Exoprimal is eenvoudig, maar biedt ook diepgang. Je speelt als een Exofighter, een piloot van een van de tien exosuits in het spel, en je taak is om dinosaurussen te verslaan. De gegevens die je verzamelt van de dinosaurussen worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek door een AI genaamd Leviathan. Het interessante aspect is dat je niet vrijwillig de missies onderneemt; je wordt, net als duizenden andere Exofighters uit andere dimensies, gedwongen door Leviathan.
Hoewel het verhaal wellicht ambitieus lijkt, wordt het gaandeweg het spel goed uitgewerkt en blijkt het intrigerend. Het ontdekken van de mysteries achter Bikitoa Island, de dinosaurussen en Leviathan boeide me. Bovendien heeft het spel een gevarieerde cast van personages en een plot die rechtstreeks uit een actiefilm lijkt te komen. Het verhaal bleek verslavend te werken, omdat ik wilde zien wat er verder zou gebeuren.
Om vooruitgang te boeken in het verhaal, moet je jezelf onderdompelen in de Dino Survival-modus. Hierin moet je samen met vier andere teamleden golven dinosaurussen uitschakelen, gevolgd door een eindbaasgevecht voordat je het opneemt tegen het vijandelijke team (tenzij je alleen voor de PvE-optie kiest). De verschillende exosuits waaruit je kunt kiezen, zijn visueel aantrekkelijk en hebben elk hun eigen vaardigheden en speelstijlen. Bijvoorbeeld, de “Deadeye”-klasse vertegenwoordigt een typische soldaten exosuit met een standaard aanvalsgeweer en een granaatwerper, terwijl de “Barrage”-exosuit indrukwekkende Area of Effect-schade kan aanrichten met explosieven. Met drie beschikbare klassen voor exosuits – Schade, Tank en Ondersteuning – is er een brede variëteit aan speelstijlen.
Exoprimal is op een toffe en opvallende manier chaotisch. De game ziet er visueel aantrekkelijk uit, met animaties die van het scherm spatten – of het nu de personages, dinosaurussen of de angstaanjagende Neosaurs zijn die je later in het spel tegenkomt. Zowel de ontwerpen van deze meedogenloze vijanden als de omgevingen zijn gedetailleerd en indrukwekkend, wat resulteert in een meeslepende spelervaring.
Toch is niet alles rozengeur en maneschijn in Exoprimal. Het spel heeft enkele tekortkomingen die afbreuk doen aan de algehele ervaring. Hoewel de gameplay in het begin spannend is, wordt deze na verloop van tijd enigszins eentonig en repetitief. Vooral het laatste deel van de gameplay, waarin je team het opneemt tegen een ander team, kan chaotisch leuk zijn en het vechten tegen eindbazen later in het spel is ook bevredigend. Echter, het merendeel van de tijd besteed je aan het verslaan van hordes dinosaurussen, wat Exoprimal na verloop van tijd enigszins vlak kan laten aanvoelen. De kogels lijken weinig effect te hebben op de dinosaurussen, waardoor het PvE-gedeelte van Exoprimal eerder aanvoelt als een taak dan als een spel.
Ondanks de veranderingen in setting voelen alle potjes in Exoprimal min of meer hetzelfde aan. Je rent van de ene plek naar de andere, schakelt een bepaald aantal dinosaurussen uit en herhaalt dit proces ongeveer vijf keer voordat je het einddoel bereikt. De Dino Survival-modus is de enige manier om het verhaal voort te zetten, wat kan resulteren in ontmoediging om door te gaan, aangezien het soms aanvoelt als een ongeïnspireerde multiplayer-ervaring. Exoprimal slaagt er niet volledig in om je door middel van gameplay vast te houden, wat in schril contrast staat met het verhaal van het spel. Met een beetje meer variatie in het spel had het potentieel een topper kunnen zijn; desalniettemin is Exoprimal zeker geen slecht spel, maar er was ruimte voor verbetering als Capcom de diepgang had vergroot.
